Przejścia dla dzikich zwierząt, znane również jako mosty ekologiczne, odgrywają istotną rolę w bezpieczeństwie zwierząt i kierowców w wielu częściach świata. Konstrukcje te pomagają zmniejszyć liczbę wypadków z udziałem dzikich zwierząt, jednocześnie pomagając zachować ich naturalne siedliska. Historia eko-mostów sięga 1950 roku, kiedy to pierwszy most został zbudowany we Francji.
Od tego czasu mosty te i inne podobne konstrukcje, takie jak przejścia dla dzikich zwierząt, systemy odwadniające lub tunele, stają się coraz bardziej powszechne na całym świecie. Są one szczególnie rozpowszechnione w Europie, gdzie na przykład w Holandii znajduje się najdłuższy na świecie eko-most. W Ameryce Północnej istnieje również wiele podobnych inicjatyw, w tym dziesiątki przejść w kanadyjskim Parku Narodowym Banff. Interesujące przykłady w artykule obejmują projekt pszczelej autostrady w Norwegii, który zapewnia pszczołom bezpieczne miejsca do gniazdowania i karmienia. Z kolei na Wyspie Bożego Narodzenia w Australii, plastikowe przejścia i tymczasowe zamknięcia dróg są wykorzystywane do wspierania bezpiecznej migracji czerwonych krabów. W Massachusetts salamandry są chronione przez małe tunele, przez które mogą bezpiecznie przekraczać drogi. Eko-mosty są skuteczne nie tylko w zapobieganiu wypadkom, ale także w utrzymaniu równowagi ekologicznej.
Na przykład w Kolorado, 87% redukcja wypadków z udziałem dzikich zwierząt jest dowodem na sukces takich mostów. Opracowanie takich rozwiązań wymaga jednak poważnego planowania i szerokiej współpracy. Artykuł przytacza Nową Zelandię jako szczególny przykład, gdzie wolontariusze zbudowali podziemny tunel dla małych niebieskich pingwinów, pomagając im bezpiecznie przekraczać ruchliwe drogi. Podsumowując, eko-nawodnienie i podobne rozwiązania ochronne mają kluczowe znaczenie dla promowania harmonijnego współistnienia zwierząt i ludzi, a artykuł podaje kilka doskonałych przykładów z różnych krajów, aby zademonstrować ich skuteczność.